ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ..

Πρώτες μέρες στο σχολείο!

Τα σχολεία ανοίγουν σε μερικές μέρες και πολλές μαμάδες μας έχουν καλέσει γεμάτες ανησυχία για τις πρώτες μέρες στο σχολείο. Ψυχραιμία υπομονή και αγάπη, αντιμετωπίζουν το φαινόμενο αυτό που ονομάζεται άγχος αποχωρισμού. Το άγχος αποχωρισμού είναι ένα φυσιολογικό αναπτυξιακό φαινόμενο στη ζωή ενός παιδιού. Συνήθως εμφανίζεται στον 6ο μήνα της ζωής, όπου το μωρό δυσανασχετεί όταν δεν βλέπει τους γονείς του και συνεχίζει να υφίσταται μέχρι την ηλικία των 3 ετών. Το άγχος αυτό μειώνεται σταδιακά με το μεγάλωμα, καθώς το παιδί αποκτά την βεβαιότητα ότι, ακόμα κι αν η μητέρα φύγει προσωρινά, δεν «χάθηκε», υπάρχει και θα ξαναγυρίσει. Ωστόσο, μπορεί να αναζωπυρώνεται, όταν το παιδί ή όλη η οικογένεια περνάει κάποιες δύσκολες καταστάσεις ή αλλαγές, όπως είναι η έναρξη του σχολείου.

Η πρώτη φορά στο σχολείο αποτελεί σημαντική αλλαγή στη ζωή του παιδιού και της οικογένειας. Οι πρώτες μέρες συχνά συνοδεύονται από κλάματα, έντονα συναισθήματα και ψυχική κούραση, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς, οι οποίοι έρχονται σε επαφή, συνειδητά ή ασυνείδητα, με τις δικές τους εμπειρίες αποχωρισμού.

 Είναι απόλυτα φυσιολογικό λοιπόν, να υπάρξουν αρκετές δυσκολίες προσαρμογής στο ξεκίνημα – δυσκολίες που χρειάζονται από τους γονείς υπομονή μέχρι ο νέος μαθητής να προσαρμοστεί πλήρως στο καινούριο γι’ αυτόν περιβάλλον. Συγκεντρώσαμε λοιπόν κάποιες πρακτικές ιδέες που μπορούν να βοηθήσουν στο πρώτο αυτό κρίσιμο διάστημα της ενσωμάτωσής του στη σχολική πραγματικότητα:

Επισκεφτόμαστε με το παιδί το σχολείο πριν την επίσημη έναρξη των μαθημάτων.

Μία ή και περισσότερες επισκέψεις με το παιδί στο χώρο του σχολείου λίγο πριν την έναρξη των μαθημάτων μπορούν ν’ αποδειχτούν πολύ χρήσιμες. Θα δει το προαύλιο, τις αίθουσες, τους υπόλοιπους χώρους κι εάν είναι εφικτό θα μιλήσει για λίγο με τη δασκάλα του. Έτσι το παιδί θα αποκτήσει μία αρχική εξοικείωση με το χώρο – σημαντική ενόψει της “επίσημης πρώτης”.

 Συζήτηση με το παιδί.

Στις συζητήσεις με το παιδί στο διάστημα πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς καλό είναι να μπαίνει σταδιακά το θέμα “σχολείο”. Ας μιλήσουμε με το παιδί, ας μοιραστούμε τις ανησυχίες και τις απορίες του κι ας του δώσουμε ακριβείς πληροφορίες – που να ανταποκρίνονται δηλαδή στην πραγματικότητα που θα συναντήσει μετέπειτα. Μπορείτε επίσης να μοιραστείτε με το παιδί σας τις δικές σας εμπειρίες από το σχολείο. Φροντίστε να επιλέξετε τις πιο αστείες και ευχάριστες μην διστάσετε όμως να ομολογήσετε πως την πρώτη μέρα είχατε κι εσείς άγχος και φόβο για το άγνωστο, συναισθήματα όμως που, όπως θα του εξηγήσετε, είναι φυσιολογικά και απολύτως αποδεκτά. Τονίστε του επίσης πως πολύ γρήγορα τα ξεχάσατε, κάνατε καινούργιους φίλους και συμπαθήσατε τη δασκάλα σας.

Ελέγχουμε το δικό μας άγχος και δεν το μεταδίδουμε στο παιδί.

Είναι αναμενόμενο να μας διακατέχει άγχος και ανησυχία για τις πρώτες ημέρες του παιδιού μας στο σχολείο. Είναι μία καινούρια πραγματικότητα και γι’ αυτό και για εμάς. Είναι όμως πολύ σημαντικό να φροντίσουμε να μην του μεταδώσουμε αυτήν την ανησυχία.

Αγοράζουμε τα σχολικά είδη παρέα.

Η διαδικασία της αγοράς των απαραίτητων σχολικών ειδών για την πρώτη τάξη είναι μία πολύ ευχάριστη διαδικασία στην οποία το παιδί πρέπει να έχει κύριο ρόλο. Διαλέγουμε παρέα τη τσάντα, τα μολύβια κι όλα τα υπόλοιπα απαραίτητα, αφήνοντάς το να βάλει τις δικές του πινελιές γούστου.

Το συνοδεύουμε την πρώτη ημέρα στο σχολείο και παραμένουμε εκεί για λίγη ώρα.

Η παρουσία μας εκεί  θα το βοηθήσει ιδιαίτερα, δίνοντας του ένα αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς την πρώτη του ημέρα σ’ ένα ολοκαίνουριο, άγνωστο γι’ αυτό περιβάλλον. Προσοχή μόνο να μην το παρακάνουμε γιατί το παιδί μας θα πρέπει από ένα σημείο και μετά να βρει μόνο του το δρόμο του στη σχολική κοινότητα.

Τι να κάνουμε όταν κλαίει;

  Όταν τις πρώτες μέρες, το παιδί ξεκινάει για το σχολείο κλαίγοντας, του μιλάμε καθησυχαστικά, το διαβεβαιώνουμε για την αγάπη μας και ότι θα επιστρέψουμε να το πάρουμε σύντομα, χωρίς να κάνουμε θέμα το γεγονός ότι το παιδί κλαίει. Να το αποχαιρετίσουμε με αποφασιστικότητα, δείχνοντάς του ότι εμπιστευόμαστε την ικανότητά του να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Όταν το παιδί κλαίει πολύ, καλό είναι να απομακρυνθούμε, αντί να παραμείνουμε προσπαθώντας να το ηρεμήσουμε, γιατί έτσι το πρόβλημα εντείνεται.

  Είναι πολύ πιθανό το παιδί μας να διαμαρτυρηθεί για σωματικούς πόνους, ότι πονάει η κοιλιά του η το κεφάλι του. Αν συμβεί αυτό, θα πρέπει να ακούσουμε το παιδί με προσοχή, να το καθησυχάσουμε, να μετριάσουμε την ανησυχία του και να του πούμε ότι θα πάει στο σχολείο.

Τέλος, ας έχουμε κατά νου και κάτι ακόμη:  είναι πολύ πιθανό το πρώτο διάστημα ν’ αντιμετωπίσουμε αρκετά προβλήματα με την προσαρμογή του παιδιού μας στη νέα πραγματικότητα. Πρέπει να έχουμε υπομονή και να σταθούμε δίπλα του μέχρι να τα ξεπεράσει και να ενταχθεί πλήρως στη σχολική καθημερινότητα. Κι ας μη μας βασανίζουν ερωτήματα του τύπου ”γιατί το δικό μου παιδί δυσκολεύεται τόσο να προσαρμοστεί ενώ ο συμμαθητής και φίλος του ‘…..’ τα κατάφερε πολύ πιο γρήγορα”. Να θυμόμαστε ότι κάθε παιδί έχει το δικό του απόλυτα ξεχωριστό χαρακτήρα και θέλει το δικό του χρόνο για να προσαρμοστεί σε νέες καταστάσεις.