Η στάση των γονέων στην εφηβεία

Η στάση των γονέων στην εφηβεία

Η εφηβεία είναι το τελευταίο στάδιο της ανάπτυξης του ατόμου, το τελευταίο πέρασμα προς την ωριμότητα του. Σε γενικές γραμμές, μπορεί να οριοθετηθεί στα 12 με 13 χρόνια του ατόμου και να κλείσει στα 19-20. Το άτομο φεύγοντας από την παιδική ανεμελιά, ετοιμάζεται να ενταχθεί στον κόσμο της υπευθυνότητας που προστάζει η ενηλικίωση. Ιδανικά μέσα από την εφηβεία, θα διαμορφώσει την ταυτότητά του και θα γίνει ικανός να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της ενηλικίωσης.

Οι αλλαγές της εφηβείας αφορούν γνωστικούς, συναισθηματικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς τομείς. Σε ένα χρονικό διάστημα 7-8 ετών, ο έφηβος καλείται να τις ενσωματώσει και να τις κάνει κτήμα του ώστε να καταλήξει ενήλικος με ψυχική και συναισθηματική ισορροπία. Οι γονείς, μπορεί να μην έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή τη φάση, καθώς ο έφηβος ρίχνει το βλέμμα του προς τον εσωτερικό του κόσμο και στους φίλους του, αλλά συνδράμουν αποφασιστικά στην ψυχοσυναισθηματική ολοκλήρωση και στη διαμόρφωση της ταυτότητάς του.

Πως συνηθίζουν να φέρονται οι γονείς αυτή την περίοδο στον έφηβο:

- Συμπεριφέρονται στον έφηβο με διπλό μήνυμα. Από τη μία του φέρονται σαν να είναι παιδί και τον καθοδηγούν, υποδεικνύοντάς του τι να κάνει και από την άλλη σαν ενήλικα περιμένοντας να είναι υπεύθυνος από τη μία στιγμή στην άλλη. Ο έφηβος μπαίνει σε ένα δίλημμα και μην ξέροντας πως να φερθεί, νιώθει περισσότερο αγχωμένος από πριν.

- Οι γονείς, χωρίς να ξέρουν πως να διαχειριστούν τις αλλαγές της συμπεριφοράς του εφήβου, θέλουν να αποκτήσουν τον έλεγχο. Για να το κάνουν αυτό, συνηθίζουν να φωνάζουν, να επικρίνουν και να προστάζουν τον έφηβο. Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι η αύξηση των εντάσεων μεταξύ γονέων και εφήβων.

- Πριν την εφηβεία οι γονείς διαχειρίζονταν το παιδί με περισσότερη ευκολία. Ως δορυφόρος που κινείτο γύρω από την ασφάλεια των γονέων, ήξεραν πως να το καθοδηγήσουν. Τώρα, νιώθουν περισσότερο ένοχοι που δεν μπορούν να έχουν τον έλεγχο και προσπαθώντας να γίνουν οι τέλειοι γονείς για το παιδί τους, αλλά και για τη δική τους υστεροφημία, καταλήγοντας να υιοθετούν ακραίες στάσεις αλλά και πολύ διφορούμενες.

- Οι γονείς που δεν έχουν εκπληρώσει τις δικές τους προσδοκίες, βλέπουν τον έφηβο σαν όχημα για την επίτευξη αυτών. Όνειρα δικά τους, στόχους που είχαν βάλει και δεν τους τήρησαν, θέλουν να τους εκπληρώσει το παιδί τους. Κάνουν τα πάντα προκειμένου να δώσουν στο παιδί τους τα εφόδια για να επιτύχει αυτούς τους στόχους και το φορτώνουν ευθύνες που στην ουσία είναι δικές τους. Αν δεν επιτευχθεί ο στόχος, έχει αποτύχει το παιδί, αν πετύχει, καρπώνονται υποσυνείδητα την επιτυχία.

- Ο έφηβος δημιουργεί τις δικές του φιλίες αυτή την περίοδο. Οι παρέες του είναι μικρές κοινωνίες που έχουν τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας. Για αυτό κάθε προσπάθεια που κάνουν οι γονείς να γίνουν φίλοι με τον έφηβο, πέφτουν στο κενό. Προτροπές τύπου " πες τα όλα στον πατέρα σου, που είναι φίλος σου" δεν πιάνουν στον έφηβο. Αντιθέτως, τον υποψιάζουν και τον απομακρύνουν. Αποδεχθείτε το γεγονός ότι δεν μπορείτε να είστε φίλοι με τον έφηβο για να καταφέρετε να του σταθείτε ως γονιός.

- Η περίοδος της εφηβείας είναι η φάση που ο έφηβος βάζει τις βάσεις για να μπορέσει να σταθεί ανεξάρτητος στην ενηλικίωσή του. Οι γονείς που φοβούνται ότι το παιδί τους δεν θα μπορέσει να τα καταφέρει στον κόσμο των ενηλίκων, είναι εκείνοι που του πριονίζουν την αυτοπεποίθηση και τον καθιστούν εξαρτημένο από τους ίδιους. Ο έφηβος εκπαιδεύεται σε αυτή την κατάσταση, βολεύεται και παραμένει αγκιστρωμένος σε αυτούς, δυσκολευόμενος να τα καταφέρει στις συνομήλικες σχέσεις.

- Η ελληνική οικογένεια, διακατέχεται από το στερεότυπο της κλειστής κοινωνίας. Το παιδί μένει με την οικογένεια ώσπου να παντρευτεί και μετά μπορεί να φύγει από το σπίτι για να πάει σε άλλη οικογένεια, τις περισσότερες φορές όχι μόνο και πολύ μακριά από την οικογένεια. Σε αυτή την ειδική περίοδο που βρισκόμαστε, οι έφηβοι ίσως χρειαστεί να φύγουν στο εξωτερικό να σπουδάσουν και να κάτσουν εκεί να δουλέψουν. Οι γονείς γενικότερα χρειάζεται να είναι προετοιμασμένοι για αλλαγές στο πρόγραμμά τους αναφορικά με την ακαδημαϊκή πορεία των εφήβων αλλά και την μελλοντική τους επαγγελματική αποκατάσταση, που πλέον συμπεριλαμβάνει και το εξωτερικό.

- Φυσικά κάθε εφηβεία είναι διαφορετική. Τώρα όμως, όχι μόνο η εφηβεία είναι διαφορετική αλλά και όλη η κατάσταση που βιώνουν οι γονείς. Καλούνται να διαχειριστούν προσωπικές και κοινωνικές αλλαγές μαζί με την ιδιαίτερη εφηβεία των παιδιών τους. Ζορίζονται περισσότεροι από όσο περίμεναν και για αυτό η αντίδρασή τους είναι πιο άμεση σε πολλά πράγματα. Απαιτούν από τον έφηβο τη συνεργασία του σε πολλά θέματα και όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται, δημιουργούνται προστριβές.

 Οι "ιδανικοί γονείς" 

Ο ρόλος των γονιών, δεν είναι εύκολος. Κανείς δεν έχει γεννηθεί γονιός και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τα πάντα. Οι γονείς οφείλουν να αποενοχοποιηθούν για να μπορέσουν να σταθούν στον έφηβο. Σε αυτή την ιδιαίτερη φάση που βιώνουν, η κατεύθυνση είναι η συναισθηματική ακοή προς τον έφηβο. Να ακούσουν δηλαδή τον έφηβο με υπομονή, κατανόηση και συναίσθηση όλης της κατάστασης που βιώνει με άξονα το θέμα που φέρνει. Εξετάζοντας την ουσία του θέματος και όχι μόνο την ύπαρξή του, θα μπορέσουν και εκείνοι να αντιληφθούν περισσότερα, κοιτάζοντας πίσω από το προφανές και νιώθοντας την αγωνία του εφήβου.

Ο έφηβος θέλει να ακουστεί, θέλει να μοιραστεί ανησυχίες και σκέψεις για το αύριο, αναζητά να απευθυνθεί σε άτομα με κύρος που θα του εμπνέουν εμπιστοσύνη και θα αποτελέσουν τα πρότυπά του, για το παρόν και το μέλλον. Ας είναι οι γονείς του αυτοί που θα τον ακούσουν. Οφείλουν να είναι αυτοί. Οφείλουν να είναι δίπλα του και να τον στηρίζουν. Όπως οφείλουν και οι ίδιοι, να φροντίσουν τον εαυτό τους, τη σχέση τους και τον σύντροφό τους για να μπορέσουν να φροντίσουν και τους γύρω τους.

Οι γονείς, που συνδυάζουν την έκφραση της στοργής, την ενθάρρυνση της αυτονομίας και της αυτάρκειας του παιδιού και απαιτούν από το παιδί τους μία ώριμη και υπεύθυνη συμπεριφορά, βρίσκονται πιο κοντά στην επίτευξη της ολοκλήρωσης του ρόλου τους. Χαρακτηριστικά, μπορεί να λεχθεί ότι το να γίνει κάποιος γονέας είναι εύκολο, το να είναι όμως γονέας είναι δύσκολο. Για αυτό κάθε προσπάθεια που κάνουν οι γονείς για μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, είναι επιβεβλημένη γιατί από τη συμπεριφορά τους, δεν εξαρτάται μόνο το είδος των ενηλίκων που θα γίνουν τα παιδιά τους αλλά και το είδος των γονιών που θα έχει η επόμενη γενιά.

Xαράλαμπος Πίσχος, Ψυχολόγος - Υπαρξιακός Συστημικός Ψυχοθεραπευτής

πηγή: facebook.com/Sinaisthisi

Σύρος 2/4/16

Στόχος αυτής της δράσης είναι να ενημερώσουμε σχετικά με το τι είναι ο αυτισμός αλλά και τι μπορούμε να κάνουμε για να προάγουμε την ομαλή ένταξη των ατόμων με αυτισμό στην κοινωνία. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μελέτες ο αριθμός γεννήσεων παιδιών με αυτισμό είναι 1 στα 110-150, οπότε γίνεται αντιληπτό πως η ανάγκη ενημέρωσης και δράσης είναι επιτακτική. Χιλιάδες άνθρωποι, άνθρωποι με αυτισμό θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής χάρη στη σωστή αντιμετώπιση από τον περίγυρό τους. Σκοπός λοιπόν αυτής της δράσης είναι να δοθούν πρακτικοί και κατανοητοί τρόποι και στρατηγικές έτσι ώστε όλοι μαζί να μπορέσουμε να εξαλείψουμε όλους τους μύθους και τις παρανοήσεις σχετικά με το θέμα του αυτισμού. Όλοι μαζί μπορούμε να σχεδιάσουμε για όλους.

Συμβουλές για ευτυχισμένα και πετυχημένα παιδιά!!!

Συμβουλές για ευτυχισμένα και πετυχημένα παιδιά!!!

Η καθημερινότητα είναι γεμάτη από απαιτήσεις, άγχος και υποχρεώσεις. Πολλές φορές νιώθουμε πως τα όρια έχουν ξεπεραστεί ή πως η αντοχή μας έχει στερέψει. Μπορεί να υπάρξουν εντάσεις, διαμάχες, κλάματα και θυμός κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αγάπη σας για τα παιδιά σας. Σίγουρα είναι δύσκολο να διατηρηθεί η ψυχραιμία, προσπαθήστε όμως να ακούσετε το παιδί σας…

Δείξτε σεβασμό για να λάβετε σεβασμό.

Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα ζωής που μπορείτε να δώσετε στα παιδιά σας είναι ο σεβασμός. Όχι μόνο να έχουν τα ίδια σεβασμό ως προς τους άλλους αλλά να γυρεύουν και τον σεβασμό των άλλων. Το πιο συχνό λάθος είναι ότι επιβάλλουμε τον σεβασμό προς το πρόσωπό μας, προς τους μεγαλύτερους κλπ με αποτέλεσμα να μεγαλώνουμε ναι μεν ανθρώπους που σέβονται τους άλλους αλλά όχι δε ανθρώπους που θα ζητήσουν αργότερα τον σεβασμό των άλλων. Οι πιθανότητες λοιπόν το παιδί μας να κακοποιηθεί είτε σωματικά είτε λεκτικά στο μέλλον αυξάνονται κατακόρυφα. Διδάξτε του λοιπόν τον σεβασμό, σεβόμενοι την προσωπικότητά του και τα θέλω του.

Δείξτε εμπιστοσύνη για να σας εμπιστευθούν.
Σίγουρα ο κόσμος είναι γεμάτος κινδύνους. Όσο πιο επικίνδυνο όμως φαντάζει κάτι τόσο πιο επιθυμητό γίνεται. Αντί λοιπόν να απαγορεύσετε ρητά, συζητήστε με το παιδί σας τα αρνητικά και τα θετικά αυτού που θέλει να κάνει. Όχι με φωνές αλλά ούτε και με επιβολή, με ηρεμία και σταθερότητα. Στο τέλος πείτε του, «Σε εμπιστεύομαι, ξέρω πως θα επιλέξεις το σωστό». Οι πιθανότητες να σας παρακούσει αυτομάτως πέφτουν στο μισό. Η απαγόρευση οδηγεί με επιτυχία στον κίνδυνο με πολλούς, διαφορετικούς και πολυμήχανους τρόπους.

Αν πιστέψετε σε εκείνο θα πιστέψει κι αυτό στον εαυτό του.
Αν θέλετε να το δείτε να πετυχαίνει στη ζωή του, οπλίστε το με πίστη και αυτοπεποίθηση. Σε κάθε προσπάθεια που κάνει μην ξεχνάτε να το επιβραβεύετε. Όλοι έχουμε ανάγκη την επιβράβευση για να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Μην αυξάνετε απροειδοποίητα τις προσδοκίες σας. Για παράδειγμα αν από 8 πάρει στα μαθηματικά 9 μην πείτε την αποκαρδιωτική φράση «μπράβο αλλά ….αν είχες πάρει 10!». Αυτόματα έχετε ακυρώσει το μπράβο σας, καθώς είναι ξεκάθαρο πως δεν το εννοείτε αφού δεν είστε ικανοποιημένοι. Προτιμήστε ένα «μπράβο! Είμαι σίγουρος ότι αν συνεχίσεις αυτή την τόσο καλή προσπάθεια θα καταφέρεις κι άλλα πολλά!». Η επιτυχία λοιπόν απαιτεί αυτοπεποίθηση και όχι αίσθημα ανεπάρκειας!

Κυριακίδου Ελπίδα, εργοθεραπεύτρια

ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΣΠΑΡΤΗ

Το κέντρο "ΕνΣυναίσθηση" δημιουργήθηκε με σκοπό την παροχή υπηρεσιών πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας σε παιδιά και εφήβους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στον λόγο και στην ομιλία, στην επικοινωνία, στην μαθησιακή πορεία, στην συμπεριφορά και στην συναισθηματική τους ισορροπία.Πρόκειται για ένα σύγχρονο θεραπευτικό πλαίσιο το οποίο λειτουργεί σε έναν πλήρως λειτουργικό και ευχάριστο χώρο που διαμορφώθηκε με
στόχο να καλύψει τις θεραπευτικές ανάγκες παιδιών και εφήβων.Οι στόχοι μας είναι να προλαμβάνουμε, να εντοπίζουμε και να παρεμβαίνουμε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και οι έφηβοι :
1.Στην διασφάλιση της ποιότητας της ζωής του παιδιού και της οικογένειας
2.Στην δημιουργία των βάσεων για πλήρη και ολοκληρωμένη αυτονομία
3.Στην αποτελεσματική οικογενειακή, σχολική και κοινωνική ένταξη
Διεύθυνση: 118 αρ.37 ΣΠΑΡΤΗ Τηλ.: 6949919511 Με εκτίμηση,
H υπεύθυνη του κέντρου
Κυριακίδου Ελπίδα
Εργοθεραπεύτρια

‹

›

11/4/16

4 Φωτογραφίες - Προβολή άλμπουμ

Διδάσκουμε στα παιδιά με ΔΑΔ τις ερωτήσεις!

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Οι ερωτήσεις είναι ταυτόχρονα κοινωνικές και εκπαιδευτικές:
ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ γιατί αρχίζει μια σειρά αλληλεπιδράσεων με τον γονέα ή τον ενήλικα. Χτίζεται η επικοινωνία, η κοινωνικότητα, οι κοινωνικοί κανόνες και η συμπεριφορά ως προς το κοινωνικό σύνολο,
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ γιατί εμπλουτίζεται το λεξιλόγιο, αναπτύσσεται η γλωσσική ικανότητα αλλά και το γνωστικό επίπεδο.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
• Τι είναι αυτό;
• Που είναι;
• Τι κάνει;
• Ποιος (κάνει);
• Ποιανού είναι;
• Τι συμβαίνει; / τι συνέβη;


ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
ΒΗΜΑ 1o
Προτρέπουμε το παιδί να παρατηρήσει τι γίνεται γύρω του κάνοντας αρχικά εμείς ερωτήσεις και περιμένοντας απαντήσεις.
ΒΗΜΑ 2o
Παρατηρούμε τι αρέσει στο παιδί και ψάχνουμε για ενισχυτές ή ενισχυτικές δράσεις.
ΒΗΜΑ 3o
Προτρέπουμε το παιδί να ρωτήσει σχετικά με κάτι που το ενδιαφέρει. Αν δυσκολεύεται κάνουμε εμείς την αρχή, πχ «τι…»
ΒΗΜΑ 4ο
Μειώνουμε την παρακίνηση.

Κυριακίδου Ελπίδα, εργοθεραπεύτρια


ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ (αυτισμός)

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ (αυτισμός)
• Ακολουθούμε το πρόγραμμα του σχολείου
• Προετοιμάζουμε το παιδί για το τι θα ακολουθήσει, (ενημερωνόμαστε κάθε μέρα από τη δασκάλα για το πρόγραμμα)
• Παροτρύνουμε τη συμμετοχή του παιδιού στην τάξη, πχ να σηκώσει το χέρι να δώσει κάποια απάντηση, να σηκωθεί να δείξει κάτι κλπ.
• Έχουμε μαζί μας 2 τετράδια. Το ένα για να ενημερώνουμε καθημερινά τον γονέα για την πορεία του παιδιού, παρατηρήσεις κλπ. Το δεύτερο για να οπτικοποιούμε, ζωγραφίζοντας , κολλώντας εικόνες κλπ τα διάφορα που λέγονται μέσα στην τάξη και μπορεί να είναι δυσνόητα.
• Παροτρύνουμε διάδραση του παιδιού με τους συμμαθητές /διπλανούς του, πχ
«θέλω τον κόκκινο μαρκαδόρο» «ευχαριστώ» «παρακαλώ» «τι κρατάς;» κλπ . Αργότερα όλο πιο σύνθετα αιτήματα και ενάρξεις.
• Διατηρούμε τις κοινωνικές ενάρξεις όπως «καλημέρα παιδιά!» «γεια σας!» «τι κάνεις;» «Αντίο!» κλπ γιατί δεν είναι αυτονόητες.
• Προσαρμόζουμε το παιδί στους κανόνες της τάξης (κατ’ επέκταση κοινωνικούς κανόνες).

ΠΡΟΣΟΧΗ! Σίγουρα μας χαροποιεί ιδιαίτερα να παραμείνει το παιδί ήσυχο στην τάξη χωρίς να κάνει φασαρία, να κλαίει κλπ αλλά πρέπει να προσέξουμε να μην πέσει το παιδί σε αδράνεια ή και σε στερεοτυπία.